انتخاب حیوان خانگی یکی از تصمیماتی است که باید با دقت و بررسی شرایط مختلف گرفته شود. زمانی که فرد یا خانواده‌ای انتخاب می‌کنند که یک سرپرستی یک سگ را بپذیرند، باید موارد متفاوتی مانند ویژگی‌های محیط و خانه، شرایط اقتصادی خود، هزینه های نگهداری از سگ و ترجیحات افراد خانواده را در نظر بگیرند و پس از آن، در مورد انواع نژاد سگ تحقیق کنند تا بتوانند بهترین انتخاب را داشته باشند.
یکی از نژادهایی که در طول چند سال اخیر طرفداران زیادی پیدا کرده، نژاد سگ پامرانین است. یکی از مهم‌ترین دلایلی که محبوبیت این سگ‌ها را بالا می‌برد، ظاهر زیبا و بانمک آنهاست اما حتما می‌دانیم که برای پذیرفتن مسئولیت زندگی یک دوست پشمالو، دلایل مهم‌تری از ظاهر حیوان وجود دارد؛ به همین دلیل در ادامه این مطلب در مورد خصوصیات مختلف سگ‌های پامرانین صحبت می‌کنیم.
تاریخچه سگ‌های پامرانین
سگ‌هایی که ما امروزه به نام پامرانین می‌شناسیم در واقع از خانواده سگ‌های اشپیتز در قطب شمال و ایسلند آمده‌اند. سگ‌های اشپیتز جثه بزرگ‌تری در مقایسه با پامرانین‌های امروزی داشتند و هدف آنها گله‌داری، کشیدن سورتمه و نگهبانی بود. در ایتالیا این سگ‌ها از وسایل صاحبانشان مراقبت می‌کردند و آمدن دزد را به آنها هشدار می‌دادند. بسیاری از مورخان که در زمینه نژادهای مختلف حیوانات تحقیق می‌کنند، معتقدند که سگ‌های اشپیتز قدیمی‌ترین نژاد در آلمان مرکزی هستند و ریشه بسیاری از سگ‌ها به آنها برمی‌گردد. زمانی که سگ‌های اشپیتز به اروپا آمدند، بخشی از آنها به منطقه‌ای به نام Pomerania رفتند که امروزه در بخش‌هایی از آلمان و لهستان قرار گرفته است.
نام سگ‌های Pomeranian از این محل گرفته شده و مورخان سگ‌ها معتقدند که پامرانین‌ها در این منطقه با 10 تا 15 کیلوگرم وزن کمتر از اشپیتزها به وجود آمدند و تا مدت‌ها به آنها پامر اشپیتز هم گفته می‌شد. اولین حضور سگ‌های پامرانین در ادبیات انگلیس به سال 1764 برمی‌گردد، هرچند که آلمانی‌ها تا سال 1974 از پذیرش نام این سگ‌ها اجتناب می‌کردند.
ویژگی‌های ظاهری سگ Pomeranian
این سگ‌های بامزه جثه تقریبا کوچکی دارند؛ قد آنها بین 15 تا 18 سانتیمتر، طول بدنشان 24 تا 28 سانتیمتر و وزنشان بین می‌تواند بین 1.3 تا 3 کیلوگرم باشد. این سگ‌ها همواره یکی از محبوب‌ترین نژاد سگ‌ها در بین خاندان سلطنتی انگلستان بوده‌اند و در تصاویر قدیمی بیشتر به رنگ سفید و خاکستری دیده می‌شوند؛ اما امروزه می‌بینیم که رنگ موهای بدن این سگ‌ها در طیف‌های مختلفی از رنگ‌ها به ویژه قرمز، نارنجی، قهوه‌ای و سفید دیده می‌شود. کت و پوشش بدن این سگ‌ها دو لایه است، در قسمت شانه و سینه بلندتر و بعضا مجعد است و در مقابل سرما و گرما از بدن آنها مراقبت می‌کند. این پشمالوهای کوچک، چهره خندان و شادابی دارند که این حالت یکی از ویژگی‌های بارز آنها و از دلایل محبوبیتشان است. چشم‌های آنها گرد و نزدیک به هم است و گوش‌های مثلثی بامزه‌ای دارند.
سگ پامرانین چقدر عمر می‌کند؟
این سگ‌ها بین 12 تا 16 سال عمر می‌کنند که البته طول عمرشان بستگی به محیط و نحوه نگهداری و مراقبت از آنها دارد.
انواع نژاد سگ پامرانین
همانطور که گفتیم، سگ‌های پامرانین از سگ‌های اشپیتز به وجود آمدند اما خودشان هم انواع مختلفی دارند که می‌توان براساس وزن یا خصوصیات ظاهری آنها را تقسیم‌بندی کرد. این سگ‌ها براساس ظاهر و مدل صورتشان به سه دسته تقسیم می‌شوند:
- سگ پامرانین روباهی صورت کشیده‌تری دارد و گوش‌هایش کوتاه و تیز است. این سگ‌ها که به آنها پامر اشپیتز روباهی هم گفته می‌شود چشم‌های گردی دارند که از چشم‌های روباه بزرگ‌تر است.
- سگ پامرانین عروسکی همانطور که از اسمش می‌توان حدس زد ظاهری شبیه به خرس عروسکی دارد. البته صورت و ظاهر آنها از خرس عروسکی ظریف‌تر است.
- سگ پامرانین خرسی در مقایسه با سایر پامرانین‌ها خوش‌روتر، خندان‌تر و البته کمی تپل‌تر است؛ اما در مقایسه با پامرانین روباهی و عروسکی پوزه کوتاه‌تری دارد.
یکی دیگر از مقیاس‌هایی که باعث دسته‌بندی این نژاد از سگ‌ها می‌شود، وزن آنهاست. براساس این پارامتر هم این نژاد از سگ سه طبقه‌بندی دارد:
- پامرانین استاندارد که به عنوان نژاد اصیل پامرانین شناخته می‌شود.
- پامرانین مینیاتوری که به آن پامرانین جیبی یا فنجانی هم گفته می‌شود و از سایر سگ‌ها کوچک‌تر است.
- پامرانین توروبک که از پامرانین استاندارد بزرگ‌تر است.
خصوصیات سگ پامرانین
بسیاری از رفتارشناسان حیوانات معتقدند که این سگ‌ها، بدن و فیزیک سگ‌های کوچک را دارند اما رفتارشان بیشتر به سگ‌های بزرگ شبیه است. آنها پرانرژی و فعال و اجتماعی هستند و علاقه زیادی به ارتباط برقرار کردن با اعضای خانواده، افراد جدید و دیگر حیوانات نشان می‌دهند. این سگ‌ها برای خانواده‌های پرجمعیت و آنهایی که بچه کوچک دارند، گزینه خوبی محسوب می‌شوند به شرطی که کودکان خانواده به سنی رسیده باشند که تفاوت بین عروسک و سگ را متوجه شوند.
همانطور که گفته شد در گذشته از این سگ‌ها برای نگهبانی استفاده می‌کردند، این خصوصیت تا حدی به آنجایی برمی‌گردد که پامرانین‌ها به اتفاقات و افراد ناشناخته واکنش نشان می‌دهند و پارس می‌کنند. البته این ویژگی به نوعی شمشیر دو لبه است، چون صدا کردن این سگ‌ها گاهی از حد متوسط بیشتر می‌شود و می‌تواند در خانه برای افراد و همسایه‌ها آزار دهنده باشد. برای تربیت این سگ‌ها باید زمان گذاشت و این کار باید از کودکی آغاز شوند تا آنها زودتر اجتماعی شوند و یاد بگیرند صدا کردنشان را کنترل کنند.
فعالیت بدنی سگ پامرانین
این سگ‌ها علاقه زیادی به پیاده‌روی و دویدن در فضای باز و بیرون از خانه دارند. بهتر است روزانه زمانی را به فعالیت فیزیکی بیرون از خانه به همراه پشمالوی خوش‌روی خود اختصاص دهید؛ اما در این زمان باید حسابی مراقب این سگ‌ها باشید؛ آنها ممکن است به راحتی از فضاهای کوچک عبور کنند و جاهایی بروند که شما نتوانید آنها را پیدا کنید. از طرف دیگر از اگر در محیط‌هایی مثل جنگل یا جاهایی هستید که احتمال حمله حیواناتی مثل عقاب و شاهین وجود دارد، باید بدانید که این حیوانات ممکن است پامرانین‌ها را با خرگوش، سنجاب یا پرندگان کوچک‌تر اشتباه بگیرند. پس بهتر است بیرون از خانه مراقب این سگ‌ها باشید و کنارشان بمانید.
آموزش سگ‌های پامرانین
به صورت کلی هوش بسیاری از سگ‌ها را می‌توان با کودکان 2 تا 3 ساله مقایسه کرد و به همین دلیل باید برای آموزش آنها زمان گذاشت. پامرانین‌ها سگ‌های باهوشی هستند که می‌توان آنها را آموزش داد اما بهتر است این کار از سنین کم و به کمک فرد متخصص یا متدهای آموزشی مناسب انجام شود.
معمولا برای بسیاری از سگ‌ها، مثل پامرانین‌ها، دو ماهگی که حیوان می‌تواند از مادر خود جدا شود، زمان مناسبی برای آغاز مسیر تربیت است که بتواند آموزش‌هایی مانند بیا، بشین، ساکت و … را یاد بگیرد، اجتماعی شود، به بستن قلاده عادت کند و دستشویی کردن را آموزش ببیند. این حیوانات باهوش هستند و می‌توان آنها را آموزش داد اما برای تربیت کردن آنها زمان و صبوری لازم است. بهتر است از سنین کم به حیوان آموزش دهیم روی مبل و تخت و وسایل خانه پرش و جست‌وخیز نداشته‌باشد چون این اقدامات می‌تواند به مفاصل حیوان آسیب برساند یا حتی باعث شکستگی استخوان‌ها شود.
اگر می‌خواهید برای آموزش این سگ‌ها از خوراکیهای تشویقی استفاده کنید، بهتر است آن را ظرف 5 تا 10 ثانیه به حیوان بدهید، زیرا اگر زمان بین عمل حیوان و دادن تشویقی بیش از حد طول بکشد، سگ در مورد درستی کاری که کرده گیج می‌شود. برای تربیت این سگ‌ها باید خوش‌رو و صبور باشید اما در عین حال قاطعیت داشته باشید، چون اگر روی حرف خود نمانید سگ بعدا لجبازی خواهد کرد.
آیا می‌توان از پامرانین در آپارتمان نگهداری کرد؟
امروزه که بسیاری از افراد در خانه‌های کوچک زندگی می‌کنند، یکی از سوالات مهم برای علاقه‌مندان به سگ‌ها این است که بهترین نژاد سگ برای نگهداری در آپارتمان کدام است. پامرانین‌ها جثه کوچکی دارند و اگر زمانی از روز را صرف پیاده‌روی و فعالیت بیرون از خانه کنند، در آپارتمان هم می‌توان با آنها بازی کرد تا انرژی خود را تخلیه کنند. زندگی در آپارتمان برای این حیوانات راحت است اما باید به تربیت و آموزش آنها دقت کرد؛ این حیوانات در مقایسه با برخی دیگر از نژادها بیشتر پارس می‌کنند و اگر این ویژگی در آنها کنترل و تربیت نشود برای اهالی خانه و همسایه‌ها در آپارتمان می‌تواند مشکل‌ساز شود.
می‌توان سگ پامرانین را در خانه تنها گذاشت؟
این سگ‌ها علاقه زیادی به بودن در کنار والدینشان و اهالی خانه دارند و با خوشحالی آنها را همه‌جا همراهی می‌کنند. این حیوانات مستعد ابتلا به اضطراب جدایی هستند و تنهایی را به خوبی تحمل نمی‌کنند. به همین دلیل بهتر است از تنها گذاشتن آنها در خانه پرهیز کنید و اگر مجبور هستید برای زمان کمی هم آنها را تنها بگذارید، برایشان سرگرمی‌های فکری و فیزیکی مختلفی فراهم کنید تا خودشان را مشغول نگه دارند؛ در غیر این صورت پشمالوی خانه ممکن است عصبی و پرخاشگر شود و در خانه خرابکاری کند.
سلامت، بهداشت و نظافت سگ پامرانین
مانند همه حیوانات، پامرانین‌ها هم به ویزیت‌های مرتب دامپزشکی نیاز دارند؛ مهم‌ترین اقدامی که در کودکی باید برای آنها انجام شود تزریق واکسن های ضروری سگ است که معمولا از حدود دو ماهگی حیوان آغاز می‌شود. پس از طی شدن دوره واکسیناسیون به تشخیص دامپزشک و براساس شرایط بدنی حیوان، چکاپ‌های دوره‌ای باید انجام شود. از آنجایی که این سگ‌ها حیوانات فعالی هستند، لازم است که ناخن‌های آنها به صورت مرتب کوتاه شود.از طرف دیگر سلامت گوش آنها باید ماهانه بررسی شده و کیسه مقعدی آنها تخلیه شود.
این امور اقداماتی هستند که اگر خودتان راحت نیستید انجام دهید، باید در دامپزشکی انجام شوند. همانطور که گفتیم کت و پوشش بدن این حیوانات دو لایه است و نیاز به برس کشیدن مرتب دارد؛ در حالت ایده‌آل باید 2 تا 3 بار در هفته بدن این حیوانات را برس کشید که این تعداد دفعات نباید کمتر از هفته‌ای یک بار بشود. در فصل‌هایی مانند بهار و پاییز ریزش موی آنها بیشتر می‌شود و ممکن است نیاز باشد برس کشیدن به صورت روزانه صورت گیرد. از آنجایی که سلامت دهان و دندان حیوان هم اهمیت زیادی دارد بهتر است سگ را از سنین کم به مسواک زدن‌های هفتگی عادت دهید.
تغذیه سگ Pomeranian
میزان کالری و غذای دریافتی سگ‌ها باید براساس سن، وزن و شرایط بدنیشان توسط دامپزشک مشخص شود. برخی از سگ‌ها استعداد چاق شدن و اضافه وزن دارند که در غذا دادن به آنها باید به این نکته توجه کرد. در حال حاضر شرکت‌های مختلفی در زمینه تهیه بهترین غذای خشک برای سگ و همچنین تولید انواع کنسروها و غذاهای مرطوب فعالیت می‌کنند که می‌توان از میان آنها انتخاب کرد. برخی از افراد دوست دارند بخشی از غذای حیوان را خودشان در خانه تهیه کنند که در این صورت باید توجه کرد که تعادل بین میزان پروتئین، کربوهیدرات و غلات و سبزیجات در غذای حیوان رعایت شود تا تمامی مواد مورد نیاز به بدن عضو پشمالوی خانه برسد.
تخم‌مرغ، ماهی، میگو، مرغ، گوشت‌های بدون چربی، سیب، بروکلی، کلم بروکسل، کدو و بادام زمینی از جمله مواد غذایی هستند که هم افراد خانواده و هم پامرانین‌های خانه می‌توانند باهم بخورند. حتی می‌توانید گاهی مقدار کمی پاپ‌کورن به این سگ‌ها بدهید اما باید دقت کنید که در پخت آنها از روغن و نمک استفاده نشده‌باشد. لبنیات گروهی از مواد غذایی مجاز برای این سگ‌ها هستند اما پیش از مصرف این مواد باید مطمئن شوید که سگتان به لاکتوز حساسیت نداشته باشد که در این مورد بهتر است از دامپزشک کمک بگیرید.
بیماری‌های رایج بین پامرها
مانند هر نژاد دیگری برخی بیماری‌ها بین این نژاد شیوع بیشتری دارد و بهتر است مد نظر گرفته شود:
- مشکلات چشمی
برخی مشکلات چشمی می‌تواند پشمالوی شما را درگیر کند. یکی از رایج‌ترین این مشکلات کراتوکونژونکتیویت سیکا (KCS) است که به عنوان خشکی چشم شناخته می‌شود که به دلیل تولید ناکافی اشک چشم ایجاد شده و به تحریک و آسیب به قرنیه منجر می‌گردد. التهاب چشم، بستن چشم و یا تندتند پلک زدن می‌تواند زنگ خطری برای ابتلا به این مشکل باشد که دامپزشک به کمک معاینه و آزمایش اشک چشم می‌تواند آن را تایید کند. اقداماتی مانند استفاده از قطره‌های مخصوص می‌تواند به درمان این مشکل کمک کند. علاوه بر خشکی چشم، مشکلات چشمی دیگری مانند آب مروارید هم می‌تواند این حیوانات را درگیر کند.
- هیپوگلیسمی
هیپوگلیسمی یا افت ناگهانی قند خون یکی از مشکلاتی است که سگ‌های کوچک به ویژه کمتر از سه ماه به آن مبتلا می‌شوند. ضعف، بی‌اشتهایی، لرزش، تلوتلو خوردن، انقباض عضلات و تشنج از جمله نشانه‌های این مشکل است که دامپزشک می‌تواند با تنظیم برنامه غذایی مناسب و همچنین تجویز ژل‌های گلوگوز از تکرار آن جلوگیری کند.
- بیماری‌های دهان و دندان
از آنجایی که این سگ‌ها دهان کوچکی دارند، استعداد بیشتری هم برای ابتلا به بیماری‌های دهان و دندان خواهند داشت. بهترین درمان برای این بیماری‌ها پیشگیری از ابتلا به آنهاست. مسواک زدن مرتب، استفاده از غذاهای دنتال و جرمگیری سالانه بهترین راه‌هایی هستند که سلامت دهان و دندان پامرها را حفظ می‌کنند.
- Legg-Perthes
این بیماری به عنوان آواسکولار سر استخوان ران هم شناخته می‌شود. در این مشکل خونرسانی به سر استخوان ران به خوبی انجام نشده و منجر به کوچک شدن آن و در نهایت نکروز می‌شود. این بیماری معمولا به صورت ژنتیکی منتقل می‌شود و رایج‌ترین روش درمان آن انجام عمل جراحی است.
- کلاپس یا فروپاشی نای
این مشکل بیشتر در سگ‌های کوچک به ویژه آنهایی که همیشه با قلاده راه می‌روند، اتفاق می‌افتد. در این بیماری، انعطاف‌پذیری غضروف‌های نای زیاد می‌شود و قدرت و استحکام خود را از دست می‌دهند. در این حالت ورود هوا به ریه به سختی انجام شده و نشانه‌هایی مانند سرفه‌های شدید و خشک را رقم می‌زند. در درمان این بیماری از داروهایی مانند آنتی‌بیوتیک‌ها، داروهای ضدالتهاب و ضدسرفه و در برخی مواقع از جراحی استفاده می‌شود.
با توجه به مطالب گفته‌شده و آشنایی بیشتر با سگ‌های پامرانین می‌توانید تصمیم بگیرید که این سگ‌های پشمالوی خندان انتخاب مناسبی برای شما هستند یا نه تا اگر آنها را به خانه آوردید از وقت گذراندن در کنار همدیگر لذت ببرید.
منابع: pomeranian | akc | petmd
