سالهاست که سگ‌ها همراهان خوبی برای انسان‌ها هستند. در قرن‌ها و سالیان دور، سگ‌ها در امور مختلف به انسان‌ها کمک می‌کردند و طی این سال‌ها با پیشرفت تکنولوژی و مکانیزه شدن بسیاری از کارها هم سگ‌ها نقش همراهی و دوستی با انسان‌ها را ادامه دادند و امروزه برای بسیاری از ما عضوی از خانواده هستند. سگ‌هایی که جثه کوچک‌تری دارند برای زندگی در خانه‌های کوچک مدرن مناسب‌تر هستند و به همین دلیل نژادهای مختلف آنها، محبوبیت و طرفداران بسیاری پیدا کرده‌اند.
نژاد سگ شیتزو یکی از مطرح‌ترین و محبوب‌ترین نژاد سگ‌هاست که بسیاری از افراد برای زندگی در کنار خانواده خود انتخاب می‌کنند. در ادامه این مطلب اطلاعات کاملی در مورد این نژاد در اختیارتان قرار می‌دهیم تا در صورت تمایل با آگاهی بیشتری تصمیم به قبول سرپرستی این پشمالوهای دوست‌داشتنی بگیرید.
تاریخچه نژاد شیتزو
ممکن است فکر کنید این نژاد از سگ‌ها چینی هستند؛ طبق نظر برخی از محققان این نظر می‌تواند درست باشد اما بسیاری از مورخان ریشه این سگ‌ها را در همسایگی چین شناسایی کرده‌اند. نام شیتزو به معنای شیر کوچک است و طبق گفته مورخان، ریشه آنها به تبت، همسایه غربی چین برمی‌گردد که تا 1950 به عنوان یک کشور جداگانه شناخته می‌شد. با اینکه منشا دقیق آنها مشخص نیست اما بسیاری از افراد معتقدند که نسل این سگ‌ها به نژاد لهاسا آپسو بر می‌گردد.
این سگ‌ها سال‌ها در طبقه سلطنتی چین زندگی می‌کردند و چینی‌ها اجازه نمی‌دادند که آنها به غیر از اشراف، با گروه دیگری معامله شوند. همین موضوع در 1949 و همزمان با انقلاب کمونیستی، به ضرر این سگ‌ها تمام شد و اکثر آنها به عنوان ارتباط با ثروت و سرمایه‌داری کشته شدند. در این ایام زنی به نام لیدی براونریگ توانست تعدادی از این سگ‌ها را به انگلستان ببرد و به کمک افراد دیگر در زمینه پرورش این نژاد فعالیت کند. برخی از مردان نیروهای مسلح آمریکایی مجذوب این پشمالوهای زیبا شدند و سرانجام پای این سگ‌ها به آمریکا رسید. برای مدتی سه گروه از این سگ‌ها در سه نقطه آمریکا وجود داشتند که با هم ادغام شدند و در نهایت این نژاد در سال 1969 توسط AKC به رسمیت شناخته شد.
خصوصیات ظاهری سگ Shih Tzu
این پشمالوها در گروه سگ‌های با جثه کوچک محسوب شده و می‌توان آنها را جمله سگ‌های عروسکی یا Toy به شمار آورد. قد این سگ‌ها معمولا بین 20 تا 28 سانتیمتر و وزنشان بین 4 تا 7 کیلوگرم است. یکی از ویژگی‌های ظاهری آنها که این سگ‌ها را جذاب‌تر می‌کند، موهایی است که از پایین صورتشان به صورت عمودی رشد می‌کند.
به طور کلی موهای بدن این سگ‌ها پرپشت و بلند است و در رنگ‌های مختلفی مانند قهوه‌ای، سفید، خاکستری، مشکی، جگری، آبی، نقره‌ای و طلایی رشد می‌کند. این سگ‌ها چشم‌های درشت و پوزه مربع شکل، تخت و کوتاهی دارند که در بالای صورت به گوش‌های افتاده یا Floppy Ears می‌رسد. دم نژاد شیتزو به سمت بالاست و موهای دم این سگ‌ها روی قسمت پشت بدن آنها قرار می‌گیرد. شکل دم‌ها یکی از ویژگی‌هایی است که می‌توان نژاد اصیل را از شیتزو کراس‌ها متمایز کرد.
سگ شیتزو چقدر عمر می‌کند؟
به طور متوسط برای این سگ‌ها طول عمری بین 10 تا 18 سال تخمین زده‌اند که این عدد در نژادهای مختلف و میکس این سگ‌ها و همینطور براساس شرایطی که در آن زندگی می‌کنند و نوع نگهداری از آنها می‌تواند تا حدی تغییر کند.
انواع سگ شیتزو یا شیتزو کراس
سگ‌های شیتزو با نژادهای مختلفی ترکیب شده‌اند که به آنها سگ شیتزو کراس گفته می‌شود. این سگ‌ها براساس اینکه حاصل سگ شیتزو با کدام نژاد هستند اسامی و به طبع خصوصیات مختلفی دارند که در اینجا با تعدادی از آنها آشنا می‌شویم:
- سگ شیتزو تریر : یکی از معروف ترین نژادهای کراس شیتزو و میکس نژاد تریر و شیتزو است.
- سک مال شی: یکی دیگر از معروف‌ترین نژادهای این سگ‌ها، کراس شیتزو و مالتیز است. این سگ‌ها می‌توانند به رنگ سفید یک دست باشند و خلق و خوی سازگار و دلنشینی دارند.
- سگ شیپو: این سگ‌ها تلفیقی از نژاد شیتزو و پودل هستند و به دلیل هوش سگ‌های پودل و توانایی یادگیری شیتزوها، این سگ‌ها توانمندی زیادی دارند.
- سگ شینزه یا پیکینیز شیتزو: این کراس از میکس شیتزو و پیکینیز ایجاد شده و شبیه به سگ شیتزو عروسکی است. آنها ممکن است کمی لجبازی کنند به همین دلیل بهتر است از سنین کم روی فرایند اجتماعی شدنشان تمرکز کرد؛ البته ویژگی‌های خوب زیادی دارند که این خصوصیت را کمرنگ می‌کند.
ویژگی‌های سگ شیتزو
شیتزوها خصوصیات خوب زیادی دارند که باعث محبوبیتشان بین افراد مختلف می‌شوند. این سگ‌ها خوش‌برخورد، شاد و سرزنده، فعال و پرانرژی هستند و علاقه زیادی به خانواده خود دارند. آنها به راحتی با افراد خانه به ویژه کودکان دوست می‌شوند و برایشان وقت گذراندن با افرادی که دوست دارند، از جمله بهترین کارهاست.
این پشمالوهای شیرین، محبت زیادی نشان می‌دهند و همین موضوع از آنها سگ‌های همراه و درمانی خوبی می‌سازد. با این حال شیتزوها به استقلال خودشان هم احترام می‌گذارند و ممکن است گاهی از این که آنها را زیاد و طولانی مدت در آغوش بگیرید، چندان خوششان نیاید. این سگ‌ها چندان غریزه شکار ندارند و به همین دلیل گزینه مناسبی برای نگهبانی نیستند اما از طرفی همین خصوصیت باعث می‌شود با مهمان‌ها و تازه‌واردها هم برخورد پرخاشگرانه‌ای نداشته‌باشند و احتمالا بعد از چند دقیقه با آنها دوست خواهند شد.
سگ‌های شیتزو انتخاب خوبی برای خانه‌هایی هستند که در آنجا حیوانات دیگری هم زندگی می‌کنند. این سگ‌ها با سایر سگ‌ها یا حیوانات دیگر مثل گربه‌ها و پرنده‌ها و خوکچه‌هندی ها هم دوستی می‌کنند. برخی از شیتزوها ممکن است کمی از خودشان حسادت نشان دهند و به قلمرو خودشان و افرادی که دوستشان دارند حساس باشند. البته خصوصیات سگ‌ها هم مانند انسان‌ها منحصربفرد است و می‌تواند از سگی به سگ دیگر متفاوت باشد.
آیا می‌توان از سگ شتیزو در آپارتمان نگهداری کرد؟
این روزها، بسیاری از علاقه‌مندان به حیوانات به دنبال بهترین سگ برای نگهداری در آپارتمان می‌گردند. سگ شیتزو از جمله سگ‌های آپارتمانی محسوب می‌شود و می‌توان از آنها در خانه‌های امروزی نگهداری کرد. البته مانند هر تصمیم دیگری نیاز به آمادگی‌ها و قبول مسئولیت‌های مشخصی دارد.
شیتزوها ممکن است پر سروصدا باشند اما اگر آموزش ببینند چندان در خانه پارس نخواهند کرد. آنها سازگاری خوبی دارند و می‌توانند با شرایط مختلف کنار بیایند؛ اما این موارد در حالتی است که آموزش آنها از سنین کودکی و با جدیت انجام شود.
تربیت سگ shih Tzu
یکی از ویژگی‌های منفی سگ‌های شیتزو لجبازی و خودسر بودن آنهاست که اگر از کودکی تحت آموزش و تربیت قرار نگیرند، ممکن است برای خانه و خانواده دردساز شوند. به همین دلیل آموزش این سگ‌ها و روند اجتماعی شدن آنها بهتر است از حدود 2 ماهگی آغاز شود.
در تربیت آنها باید جدی باشید و قاطعانه از سنین کم به آنها یاد بدهید به دستورات شما مثل بیا، بشین، ساکت و … گوش بدهند. از آنجایی که آنها علاقه دارند شما را به خود جذب کنند، می‌توانید رفتارهای درست آنها را با تعریف کلامی و خوراکی‌هایی که دوست دارند، تشویق کنید. اگر بعد از مدتی متوجه شدید که پشمالوی کوچک خانه به حرف شما گوش نمی‌دهد حتما از مربی متخصص یا آموزش‌های تخصصی کمک بگیرید.
آیا می‌توان شیتزو را در خانه تنها گذاشت؟
همه ما مشغله‌هایی داریم که باید در طول روز از خانه خارج شویم و به آنها رسیدگی کنیم و ممکن است نتوانیم سگ را همراه خودمان ببریم. شیتزوها مدت زمان کمی را می‌توانند در خانه تنها بمانند اما بسیاری از منابع معتقدند که این زمان نباید از 6 ساعت بیشتر باشد. این سگ‌ها مستعد ابتلا به اضطراب جدایی هستند و نباید زمان زیادی از افراد خانواده جدا بمانند.
نظافت و بهداشت نژاد سگ شیتزو
همانطور که گفتیم سگ‌های شیتزو موهای متراکم و بلندی دارند که ریزش چندانی ندارد. اما پرپشت بودن موها ایجاب می‌کند که موهای این پشمالوها هر روز برس زده شود؛ در غیر این صورت موها گره می‌خورند و برای حیوان مشکل ایجاد می‌کنند. موهای بلند آنها یکی از جنبه‌های زیبای ظاهری این سگ‌هاست اما زمانی که جلوی راه رفتن و یا دید آنها را می‌گیرند باید کوتاه شوند. اگر موی آنها داخل چشمشان برود برای آنها مشکلات چشمی ایجاد می‌کند.
در هفته دو تا سه بار باید برای این سگ‌ها مسواک بزنیم و بهتر است از سنین کم حیوان را به این کار عادت بدهیم. موهای پرپشت این سگ‌ها ممکن است برای آنها مشکلات پوستی ایجاد کند به همین دلیل حدودا دو هفته یک بار باید آنها را حمام کرد. ریزش اشک در این سگ‌ها بیشتر است و ماندن اشک روی موهای صورتشان می‌تواند باعث تجمع رنگدانه‌ها شده و موهای آنها را لک کند. به همین دلیل لازم است که گوشه چشم آنها را روزانه با پنبه خیس، پاک کنیم.
موهای این سگ‌ها حتی داخل گوششان هم تا حدی رشد می‌کند که با توجه به وجود رطوبت می‌تواند برای حیوان مشکل‌ساز شود. کوتاه کردن این موها و همچنین بررسی مداوم وضعیت گوش حیوان و گرفتن رطوبت گوش می‌تواند احتمال بروز این مشکلات را کاهش دهد.
غذای سگ شیتزو
از آنجایی که شیتزوها جزو نژادهایی با جثه کوچک محسوب می‌شوند و استعداد اضافه وزن دارند، بهتر است دامپزشک، براساس شرایط هر سگ، حجم و نوع غذای لازم برای او را مشخص کند. معمولا توله سگ‌های 3 تا 12 ماهه به سه وعده غذا در طول روز نیاز دارند که بعد از یک سال این مقدار به حداقل دو وعده می‌رسد. برای تغذیه آنها می‌توان از غذاهای خشک یا تر استفاده کرد که بر پایه پروتئین و دیگر مواد مغذی نیاز بدن آنها را تامین کند.
با توجه به این که این سگ‌ها معده حساسی دارند باید دقت کرد که در غذای آنها از مواد و افزودنی‌های مصنوعی استفاده نشده‌باشد. میزان کالری مورد نیاز آنها براساس وزن، نژاد، سن، متابولیسم و میزان فعالیتشان متفاوت است. زمانی که سن این سگ‌ها بیشتر از 8 سال می‌شود، با توجه به مشکلات جسمی که ممکن است برایشان پیش بیاید، باید رژیم غذایی آنها را با نیاز بدنشان تطبیق داد؛ مثلا افزایش فیبر و پروبیوتیک غذا سلامت دستگاه گوارش آنها را افزایش می‌دهد یا گلوکزامین و کندرویتین به سلامت مفاصلشان کمک می‌کند.
بیماری‌های رایج نژاد شیتزو
مانند هر نژاد دیگری، در بین شیتزوها هم بیماری‌هایی شایع‌تر از سایر نژادهاست؛ اما پیش از پرداختن به آنها باید قدم‌های ابتدایی سلامت حیوان را برداریم. تزریق به موقع و روتین واکسن‌های سگ مهم‌ترین کاری است که باید از حدود دو ماهگی برای آنها انجام دهیم. این کار احتمال ابتلا به بیماری‌های خطرناک و کشنده را کاهش می‌دهد.
پس از آن بهتر است با سایر بیماری‌هایی که ممکن است حیوان را درگیر کند آشنا شویم که تا حد ممکن بتوانیم از بروز آنها جلوگیری کرده یا آنها را کنترل و درمان کنیم. بیمار شدن حیوانات برای ما و آنها درد و ناراحتی زیادی به همراه دارد و علاوه بر آن، هزینه نگهداری از سگ را هم افزایش می‌دهد. برخی از بیماری‌هایی که سگ‌های شیتزو را درگیر می‌کنند به شرح زیر هستند:
آلرژی: یکی از مشکلات رایجی که شیتزوها را اذیت می‌کند، آلرژی است. آلرژی و حساسیت در آنها معمولا به صورت خارش، درماتیت و التهاب پوستی نشان داده می‌شود. این حساسیت‌های از سه راه ممکن است ایجاد شوند:
- آلرژی غذایی که می‌توان با تغییر رژیم غذایی و حذف برخی غذاهای حساسیت‌زا آن را کنترل کرد.
- آلرژی تماسی که از تماس سگ با برخی مواد شیمیایی مثل برخی شامپوهای سگ، پودر کک و حتی برخورد با پارچه‌ها و ملحفه‌ها ایجاد می‌شود.
- آلرژی استنشاقی که از آلرژن‌های موجود در هوا و خاک به وجود می‌آید.
دیسپلازی هیپ: یک بیماری رایج و ژنتیکی بین این سگ‌ها است که در آن مفصل ران رشد غیرطبیعی دارد و درد زیادی را برای حیوان به همراه خواهد داشت. لنگیدن یکی از بارزترین نشانه‌های این مشکل است در موارد شدیدتر ممکن است باعث شود سگ نتواند بایستد یا راه برود.
مشکلات تنفسی: در میان این سگ‌ها برخی مشکلات تنفسی هم وجود دارد؛ سندروم راه هوایی براکیسفالیت (BOAS) یکی از این بیماری‌هاست که معمولا در بین نژادهای براکیسفالیت با بینی و صورت صاف و فشرده مشاهده می‌شود. ساختار صورت این حیوانات به باریک شدن راه‌های هوایی آنها منجر می‌شود که می‌تواند مشکلات تنفسی را به همراه داشته باشد. یکی دیگر از بیماری‌های تنفسی در بین این پشمالوها، فروپاشی نای است. در این بیماری عضروف نای تغییر شکل داده، استحکام خود را از دست می‌دهد و به مشکل تنفسی منجر می‌شود.
عفونت گوش: همانطور که پیش‌تر گفتیم، شیتزوها گوش‌های افتاده و پشمالویی دارند و همین موضوعی فضایی تاریک، مرطوب و گرم برای عفونت ایجاد می‌کند که به این دلایل می‌توان استعداد ژنتیکی را هم اضافه کرد. گوش این سگ‌ها باید به صورت منظم بررسی و تمیز شود.
بیماری‌های دیگری هم وجود دارد که می‌تواند سگ را در طول زندگی دچار مشکل کند. بیمار شدن حیوانات هم مانند انسان‌ها قسمتی از زندگی آنها است که هرچند دردناک اما با آن مواجه می‌شویم. با این حال دانستن برخی اطلاعات و راه‌های کنترل و پیشگیری از ابتلا به این بیماری‌ها می‌تواند طول عمر و کیفیت زندگی حیوانات را افزایش دهد.
امیدواریم با خواندن این مطلب توانسته باشید اطلاعات کاملی از نژاد دوست داشتنی شیتزو کسب کنید.
منابع: AKC | dogtime | allshihtzu
